Zaman bir gün doğduğumuz ömür tükettiğimiz bir dilim. Kaplumbağa 150 yıl kelebek 2 gün insan ortalama 70 yıl. İnsan ömrü her gün mükemmel geçmeyecektir inişler çıkışlar zorluklar olacaktır. Her şey çok mükemmel olsa belki yaşamanın tadı olmayacaktır.
İnsanoğlu bunu bilerek yaşıyor. Bilerek isteyerek insanı kıran üzen hayatımızda unutamadığımız acılara tanıklık ettiğimiz dönemler hepimizin olmuştur. Bir ölüm ya da bir kaza önüne geçemeyeceğimiz durumlar çok zor olsa bile zaman bu acılara merhem oluyor. Kayıpların izi kalıyor anılar hatırlanıyor ama yerleri hep boş kalıyor.
Annemizi kaybediyoruz vakti zamanında aynı acıyı kendisi yaşamış bu süreç dünya döndükçe devam ediyor. Asıl anlatmak istediğim kötü insanların hayatımıza sızması güvendiğin bir dostunun sana ihanet etmesi okulda hak ettiğin bir projeyi alamaman ya da kötü niyetli bir çalışanın arkandan işyerinde kuyunu kazması çıkarcı akrabalar sürekli seni eleştirenler. Hayatımızın içinde başkalarının hayatlarından beslenen karakterler çoktur. Çoğu zaman kulak tıkayıp hayatına kaldığın yerden devam edeceksin mecbursun.
Gelelim soruya zaman her şeyi affeder mi? Zaman geçtikçe ilk günkü kadar canın acımaz meşguliyetlerin değişir. Ben zaman değilim yaşadığım kayıp benim ömrümden giden bir süredir. Ben affetmem. Sadece yaşadığımdan tecrübe edinir hayatıma devam ederim.
