Şiirimi okuduktan sonra diyeceksiniz ki, bu çocuk bir çiçekle kafayı bozmuş! Doğru bir şey diyeceksiniz evet kafayı Manolyayla bozdum.
Birinin aşkı uğruna en sevdiğim çiçeğimi mesken tuttum, kokladım, kokladım durdum, ona söyleyemediğim şeyleri bir dal Manolyaya söylerken yoruldum ama olsun.
Siz sakın bir çiçeğe öyle birisine benzetmeyin, bir gün kokusu gelir burnunuza ben olur üzülürsünüz, siz kokusuna aşık olmayın olur mu? Çünkü artık çok yorulursunuz kokusunu ararken sokaklarda bunalır yine durulursunuz, neyse keyifli okumalar!
Manolya
Tek hakkımız var,
Bu fani dünyada,
Ya yaşayacağız doruklarında,
Ya da diyeceğiz ki, elveda!
Beni Manolyalarla gömün,
Yıllarca haykırdığım tarafıma,
Beni onun adım attığı son toprakla gömün,
Gözüm kalmasın arkada.
Ben bir Manolya aşığıyım,
Delilerce,
Kelimelerce,
Hiç bir dilin yetmeyeceği kelimelerle,
Aşığım işte.
Beni yolculuğumda Manolyalarla uğurlayın,
İki metrekarelik meşe tabuta,
Kefenin yanına,
Mal mülk değil adi Dünya!
Manolya koysunlar yanı başıma.
Öldüğüm gün söyleyin ona,
Giderken diyemedi elveda,
Gönderdi salak şey,
Sana bir demet Manolya!
