Ne bir demet çiçekti beklediğimiz. Ne dize dize şiirler. Yüzümüzü avuçlarına alıp, gözlerimizin içine bakarak gerçekten iyi misin sen? diyerek, hüzünlü ruhumuzu anlayacak samimi bir yürekti istediğimiz…
Unutma …! Bu gün gözlerinin içine bakarak derdini paylaştıkların gün gelir gözlerinin içine bakarak seni senin derdinle vurur parçalara ayırır ..
Bir zamanlar paha biçemediklerin, an gelir seni hiçe sayarak harcar üç kuruşa satar.. Dün yokuşta omuz verdiğin, düze çıktığında sana çelme takar… Onun için bu gününü yaşa paylaşma.
Yarın parçalanmak istemiyorsan, yaşadığın acı tatlı ne varsa susup kendine sakla. Unutma, güçlü olanı yenebilirsin ama vicdanı rahat olanı asla… Hani derler ya, hayat acımasız diye, yalan… Acımasız olan hayat değil, hayatındakilerdir aslında. Hayat dediğin hava, su, gökyüzü. Ama insanlar öylemi?
Dıştan her yüze bak insan. İçine hele bir sok anlarsın kim insan, kim düşman…. Hasetlik fesatlık kin nefret dolaşır olmuş damarlarda. Sevgi merhamet desen… Maalesef kalmamış çoğunda… Dön bak yediğin darbelere, sırtında ki hançer izlerine. Yalansa yalan de bana…
