Memleketimde sonbahar.. Döküldü artık yapraklar bir bir. Sonbaharın ayak sesleridir, sessizliğe büründü şehir.
Boşalan sokaklar vedalaşan insanlar
Yolculuğa çıkanlar çoktan gurbete varanlar
Soğuyan soğutan havalar
Gökyüzünde kara kara bulutlar
Mevsim sonbahar memleketimde telaş var
Uzun ve soğuk bir kış sırada var
Anneler teyzeler evlatlarını gurbete yolcu eder
Babalar amcalar çalışmaya devam eder
Sonbahar yağmurlarla merhaba der
Uzayan gecelerle bu hâl devam eder
Kısalan gündüzler artan özlemler
Kurulan hayaller biten sevdalar
Bu memlekette mevsim sonbahar
Kalanlar ruhu kanayanlar
Kanatanlar ruhu hasretten kavrulanlar
Bu memlekette dökülen nice insan nice yaprak var
Başka bir bahar için savaşanlar var
Kaybedenler var yağmurlarla ağlayanlar var
Gülenler var gülmeyi bilmeyenler var hem memleketimde sessizlik var
Islanan ruhlar yorulan ayaklar
Bu memlekette mevsim artık sonbahar
Ayrılıklarla sınananlar , sıkıntılarla boğuşanlar yolunda olanlar yolundan şaşmayanlar burda artık mevsim sonbahar
Yüksekova’mda esen rüzgârlarda hasret kokuları var
Özlem var aşk var ayrılık var kırgınlık var
Üşüyen ruhlar ıslanan ayaklar ısınmayı bekleyen kalpler var
Bekleyen var bekleten var
Bu diyarda artık mevsim sonbahar
Evine kapanan evine uğramayan
Umutsuz olan umutları yok olmayan
Gurbete kalbini uğurlayan gurbete gitmeye mecbur olan
Aşı için aşkı için bu mevsimde ısınmak için
Uzaklara giden nice insan var
Pencereden duyulan sert sert esen rüzgarın artık bu topraklarda hükmü var
Bu diyarda artık mevsim sonbahar…
