Yıldızları yorgan yaptım üstüme.. Nedir yıldızları yorgan yapmak? Yaz ayı gelince Güneydoğu Anadolu Bölgesinde yaşayan insanlar akşamları evlerinin üzerinde uyurlar. Başlarını yastığa koydular mı uçsuz bucaksız yıldız denizi ile karşılaşırlar…
Genelde bulut yoktur gökyüzünde. O yüzden alabildiğince yıldız selamlar ona bakanları. Ben de bir yıl aradan sonra yıldızları yorgan yaptım üstüme. Küçükken derdim ki ‘Dünyada ne kadar insan varsa gökyüzünde de o kadar yıldız vardır. Çünkü her insanın bir yıldızı vardır.’ Küçüktüm işte ne yaparsın. Benim yıldızlara olan aşkım küçükken başlamış. Sevmişim, aşık olmuşum bu koca denize. Bağlanmışım kara sevda gibi. Bir yıldız ilişmiş gözüme, onu takip edip durmuşum. Gözüm hep o yıldızı aramış. Bir yıldız kayınca üzülmüşüm dilek tutmanın aksine. Çünkü bir hayat son bulmuştur. Bir hayat son bulurken o son bulan hayattan istifade etmek bize yakışmaz.
Bugün yine başımı yastığa koydum ve gözlerimin radarına girdi yıldızlar. Hayran hayran baktım. Sonra hayaller kurdum. Evet bu defa da hayal kurarken malzemeden çalmadım. Ne yapayım huyum kurusun. Çok uzaklar bana. Çok uzaktalar. Ama buna rağmen seviyorum onları. Mesafeler sevgiye engel değildi dimi? Uzaktan sevmek ne demek yıldızlardan öğrendim ben. Çok küçüktüm, bir bisikletim vardı. Bisikletin cantlarında süsler olur ya. İşte o süslerden bazıları yıldızdı. Çocukluk işte o yıldızı gökteki yıldız sanıyordum. Ben yıldızları seviyorum. Ben yıldızları çok seviyorum. Yıldızlar da beni seviyor mu bilmiyorum.
Fuzuli’ye sormuşlar:
“Sevmek mi daha güzeldir, sevilmek mi”
“Sevmek” demiş.
“Çünkü sevildiğinden hiç bir zaman enin olamazsın.”
O yüzden ben sevdiğimi biliyorum yıldızları. Varsın yıldızlar beni sevmesin.
