Uzun bir aradan sonra tekrardan kalbimin sesini dinleyip yazmaya karar verdim. Bugün ki yazacağım yazının konusu hayalim. Yazıma başlamadan önce esiri olduğum şu sözü sizlerle paylaşmak istiyorum. “Hayal kurarken malzemeden çalmayacaksın.”
Evet hayal kusarken malzemeden çalmıyorum. Uçsuz bucaksız hayal kuruyorum. Belki gerçekleşir, belki de gerçekleşmez. Ama ben korkusuzca hayal kurabiliyorum. Ben Muhammed. Hayalleri olan, bitmek tükenmek bilmeyen inancı olan, kendine inanan, kendine güvenen birisiyim. Bunları söylüyorum diye asla egoist değilim. Benim hayallerim var. İnsanlık adına, kendi kişisel gelişimim adına hayallerim var. En büyük hayalimden bahsetmek istiyorum. Ne zaman nasip olur bilmiyorum. Nasip olacak mı onu da bilmiyorum. Ama hayalini kurabiliyorum.
İşte bunu çok iyi biliyorum. Benim bir dernek kurma hayalim var. İsmi de BKYD. Tamam tamam söyleyeyim açılımını. Bol Kepçe Yardımlaşma Derneği. İsmini neden böyle düşündüğümü söylemek istiyorum. Yemek ile kepçe birbirini tamamlar ya. Yardıma muhtaç olan insanlar için de aç tabirini kullanırlar ya. İşte bunun için ismini böyle düşündüm. Ben insanlara yardım etmeyi çok seviyorum. Onların yüzündeki bir tebessüm her şeye değer.
İnsanlara dokunmak, insanların yüzünde bir tebbessüm oluşmak istiyorum. Birisinin uzattığı eli tutmayı, birisinin elmacık kemiklerinden süzülen yaşı silmek istiyorum. İnsan hayal etmeli, hayal kurmalı, belki de bedava yapabildiğimiz tek şey hayal kurmaktır. Bizden hiç bir ücret talep edilmeyen bir şeyden neden kaçıyoruz ki? Gelin kaçmayalım. Gelin hayal kuralım. Gelin hayal kurarken malzemeden çalmayalım. Benim hayalim bu. Peki sizin hayalleriniz ne?
