Gerçi duyulmak da istenilmedi, haykıran sustuklarım. Sesimi de alıp gittin sen..
Sen gittin,
Hayat durmadığı gibi, bir yığın heves de biriktirdi.
Kimse çekmedi beni senin gibi, nazlarımda azaldı.
Senden sonra yığınla yük aldım sırtıma,
Altında kaldım kimi gün, ses edemedim.
Sessizce konuştum oysa,
Duyuramadım..
Söylendiler acımasızca dünüme bugünüme,
Sesimi de alıp gittin sen..
Sustuklarımla konuşmaya çalıştım kimi gün,
Anlamadılar,
Gerçi duyulmak da istenilmedi,
Haykıran sustuklarım.
Sen gittin,
Yarım yamalak işler sardılar başıma,
Şikayetim de olamadı,
Olsa da kime söylerdim ki, sen yoktun.
Her geçen gün ben ekledim eksik hayatıma,
O benden eksilttikçe, ben yarılandım.
Dur durağı da yoktu hayatın,
Devam ediyordu,
Herkes benden öndeydi, onlarca adım.
Bir tek sustuklarım ve ben kalıyorduk geriye,
Sırtımda yığınla yük taşırken
Yetişmek imkansızdı,
Beklemiyorlardı zaten
Herkes kendi yoluna giderken
Ben ve sustuklarım kalıyorduk geriye,
Bizde sükut ile harman olup,
Karışıyorduk sessizce …
