Özlem ya bu akıldan gidivermez, çırım, çırım çırpındırır insanı, siz bu duygu yaşamayın olur mu? Bana pek iyi gelmedi, sonbahar akşamı anıları!
Artık yorgunluk kelimelere yansır oldu, acaba diyorum bu sefer Manolya demeden nasıl şiir yazacağım? O sokaklardan onunla da geçmiştim acaba bunu nasıl yansıtmayacağım diye, diye kelimeler bile yoruldu artık tutamayacağım sözler veriyorum kendime hayatımı kaydıracak kararlar alıyorum, Manolya demeyeceğim diyorum bir daha durup kalıyorum acaba ben bunu nasıl yapacağım yıllarca ilmek, ilmek aklıma kazınan bu çiçeği nasıl unutabileceğim kokusunu oksijen gibi gördüm bu şeyi nasıl aklımdan sileceğim söyleyin a dostlar!
Yapamayacağım şeyler diye, diye kelimeleri yoruyorum, kendimi de tüketiyorum, ama yapacağım kendime güveniyorum sizde güvenin, belki tutarım diye sözler verin belki bir olmaz, ikide olmaz, üçte bir umut doğar, dördüncüsünde unutursunuz bu hayat unutturmayacağı şeyi hatırlatmaz, eminim bir gün solan çiçeklerimiz açacak inanın bana, kırılan cam bile tamir olacak inanın, deneyin hiç olmazsa denedim olmadı deyin ama mücadeleler bunu için yok mudur zaten? Eninde sonunda kazanmak için belki de kaybetmek içinde olsa o çabayı göstermektir mücadele en kötüsü olsa bile denedim olmadı deme hakkını verir insana kendince, siz deneyin kimse güvenmiyor diye düşünmeyin Ozan Efendi size güveniyor, bahar bahçenizi solduranların çiçeklerini kesmeleri dileğiyle, mutluluk sizi kovalasın.
Sonbahar Sokakları Dardır!
Bıraktığın şiirler vardı,
Giderken fırlattığın,
Beni hüzünle ağlattığın sokaklar vardı,
Duygularımı tutup fırlattığın,
Şimdiler bir şiirler oldu bana,
İnanır mısın? Bende anlamadım.
Ne yapacağım bu sensizlikle!
Nereye haykırsam insanlar rahatsız olmaz,
Kime söylesem beni yadırgamaz,
Derdimi anlatsam kafası yorulmaz,
Benim harap halimi,
Kim daha fazla dağıtmaz, kim?
Senin anıların özeldi sevgili Manolya,
Ben her gün, her dakika onları hatırlıyorum,
Aklımdan çıkaramıyorum,
Söylesene bana ben senin aklında hala yaşıyor muyum?
Bir gün son kez saçını kokladım,
Sonradan kafama dank etti,
Bir sana son kez aşkla baktım,
Fotoğrafını görünce bittim.
Uyurken aklıma gelirdin önceden,
Geceleri bir hayli rahat ederdim,
Şimdilerde kabuslarımda yer edindin,
Korkarak uyurum akşamdan.
Adını son kez şiirime kazıyacağım,
Tekrarlamaktan yoruldum,
Gerçekten seni sevmeyeceğim,
Sevdandan artık buruldum.
