Sen vardın Ey insanoğlu!
Kaderimde yalnızlığın girdabında insan aradım.
İnsan gibi, insan aradım.
Sonra döndüm seni aradım.
Seni kalemlerime sığdırdım da, kelamlarıma sığdıramadım.
Ey insanoğlu!
Sen kimsin nesin bilmiyorum ama,
İnsanlığın en yücesine de, en aşağısına layıksın.
Sonra liyakatten söz edersin.
İnsanoğlu…
İnsanoğlu…
İnsanoğlu…
İnsanoğlu sonra da geri döner insanlığından bahsedersin.
Kaderler, kelamlara, kelamlarda, kalemlere hapsolmuş
Ve senden medet umar!
İnsansızlığından vurursun.
İnsan arıyorum, insan arıyorum göreniniz var mı?
Sonra
Sonra
Sonra, geri dönsün seni sende arasın.
Ey insanoğlu!
