Sonu mutluluğa giden şiirler bırakıp gidenlerden olun bu hayatta.. Papatyalar getirin bana…
Hiç bir zaman kabul etmeyeceğim, çocukların öldüğünü bildiğim bu dünyayı.
Sonu özgürlüğe çıkan, umutlar yeşertin içinizde. Hiç bir zaman kabul etmeyeceğim, sadece kitaplarda yaşanıp sonu mutlu biten masalların olduğunu. Sonunda buğdayın çokça ekmeğe dönüştüğü topraklarla gelin bana. Asla kabul etmeyeceğim, ben tokken açlıktan ölmek zorunda kalan insanların olduğu dünyayı.
Veeee sonu, Güneşin her zaman aydınlattığı karanlıklarla gelin bana, zira asla kabul etmeyeceğim, vicdanlarla yazılmamış adaletin olduğunu savunduğunuz gölgesinde kalmış yapraklarının hoyratça koparılan papatyaları olmadığı vadileri…
