Boğazdan mideye uzanan yumru… Kaybetme korkusu yaşadınız mı hiç? Ama böyle iliklerinize kadar… Hiç bu korkuyla ağladınız mı? İşte tam bu korkuyla savaşıyorum.
İşte tam bu korku sebebiyle ağlıyorum.
Âşık olurdum…
Çok severdim…
Kaybetme korkusu yaşar ve kaybederdim. Sabahlara kadar ağlardım da belli bir yerden sonra karşıma biri çıkar gözyaşlarım dinerdi. Eski aşkıma da sayar, söver, kızardım.
Ama aileden biri gitti mi ya da gidecek gibi oldu mu ne kızabiliyorsun ne sövebiliyorsun… Hele ki sağlık sorunuysa kime kızabilirsin ki? Kime küsebilirsin? Kime sayar, söversin?
Ya da bir küskünlük yaşadın diyelim ailenden biriyle, eski sevgilinin yüzüne bakmazsın yoldan geçse.. Belki de yardıma muhtaçtır elini uzatmazsın da iş aileden birine geldiğinde gönlünde bir yerde bir şey olur ve ayakların ister istemez onun yanına gider. Gider yardım edersin ya.
İşte ben, burada anladım gerçek sevginin ne demek olduğunu.
İşte ben, ailemden birinin sağlığının bozulmasıyla gördüm gidemememin ne demek olduğunu…
Kaybetme korkusunun nasıl bir şey olduğunu…
Annem…
Zor bir ameliyattan geçti. Doktordan “Sadece beş dakika görebilirsin!” cümlesini duyduğumda üzüldüm.
Benim annem o!
Beni doğurdu, emzirdi ve her şeye rağmen büyüttü. Yanımda oldu… Nasıl beş dakika yanında kalabilirim? Kalıyorsun işte… Konu sağlıksa sırf onun iyiliği için beş dakikaya sığdırıyorsun o özlemi.
Ağlayamadım… boğazıma bir yumru oturdu.
Yemek yiyemedim… o yumru mideme oturdu.
Kusamadım… yemek yiyemediğim için midem bomboştu. Midemin boşluğu önemli değildi, annem zordaydı ya sol yanımdan bir parça kopmuştu.
Birkaç gün önce yaşadığım ayrılığı anımsamıştım o beş dakikalık görüşten sonra. Bir gönül meselesi… Bütün gece ağlamıştım. Hatta o kişiye “Bir zalim bir mazlumu ağlatırsa, melekler o zalime, mazlumun gözyaşı kadar lanet okurmuş. Gözyaşlarım bir ömür lanetin olsun!” demiştim.
Şimdi annem hasta… yanımda değil.
Kim zalim burada?
Yok.
Kim mazlum?
Yok.
Bir beddua edeceksem şayet kime edeceğim?
Kimse yok.
Ağlayacağım ama sarılacağım annem bir hastane odasında, o da yok.
Tüm samimiyetimle;
Rabbim kimseyi ama hiç kimseyi böyle sınavlar verdirmek zorunda bırakmasın… Rabbim, ailesiyle sınanmış ve kayıplar vermiş herkese ama herkese sabır versin.
Saygılar…
