Sezen’in şarkısı oturttu masaya yeniden. Bir şarkısında yazmış, ”Sen hiç fark etmeden kalp kırmadın mı? Merak edip vicdanına sormadın mı” diye.
Devamında diyor ki, ”Aşkından ümidi kestim hiç olmazsa evim şenlensin sohbete gel de”
Ve devam etmiş, ”Bir daha olmaz bin kere tövbe” kaçımız ah çeker bilmem de!
Perişanım kısmına hiç girmiyorum bile.
İçine sığmayanları şarkıya sığdırmış. Beklememiş vazgeçiş bu sözler biraz da, biraz sen biraz ben kısaca.
Bazı şarkılar bazı yazılanlar o kadar kıymetli ki yaşamadan dinlememe şartı var gibi sanki.
Şarkı işin bahanesi.
İçlerimiz pamuk gibi dilimiz daha sakince adımlarımız usul usul sanki her an bir şey olacak korkusuyla bakar olduk sevdiklerimizin yüzüne. Zamana eskisi kadar da güvenip sorumluluk yüklemiyoruz mesela. Sevgi sıraya konulmaz öncelik ister biraz da incelik. Sevgimizi büyük gelenlerden korumayı da öğrendik. Her sevginin her kalpte yeşermeyeceğini de. Hem kendimizi hem geçmişi merhametle kucaklamayı da öğrendik ayrıca. Vazgeçmedik çoğu şeyden ama içimiz bazen pişmanlık bazen de keşke. Durduğu yerde de beklemiyor bazılarımız. Zahmetsiz mutlu olanlar kıymet bilmiyor en çok yorulanlar biliyor kıymetini…
Tevafuklara ihtiyacımız var,
Çiçekli yollardan gelen güzel tevafuklara
Kıymet bilene,
Kıymet bilene rast gelecek o yollara ….
