Her an her zaman hepimiz birer vedayız aslında ilk önce uyanırız uykumuzla, daha sonra yatağımızla, hatta çay bardağımızla, kimi zaman kahve fincanıyla, daha sonra sıcacık evimizle, vedalar aslında hep hayatımızın her köşesinde vardır.
Ama en çok kalpte vardır, sevdiğin bir şarkıda şarkının yüreğine işlediğinde ve o şarkının biteceği dakikalara geldiğinde oluşan o hüznü
Sevdiğin bir melodi çarpar içine içine, vurur yüzüne defalarca o soğukluk hissedersin veda vaktini
Aşk’ta vedaya karışır umutta, mutlulukta
Bir şiirle bitirelim yazıyı sevgili okurlar, kendi şiirlerimden umarım beğenirsiniz.
Koy, elini yüreğime bak orada mısın hala
Bastırılmış duyguları mı,
Hapsolmuş umuduma kulak verir misin?
Koy, elini vicdanıma sağır mıyım artık
Konuşsan da, sussan da aynıyım artık acabalarım belkilerim yahut bir kahve kokusu
