Ruhsal çöküntüyle birlikte insanoğlunun yaşamı, gelecek kaygısını tüm benliğiyle hissediyor, birlik inancı kalmadı insanoğlu acı çekiyor.
Egoya yenildik, durmadan herkesi ez geç diyen şarkılarla sözlerle köreldik, sevmenin yüceliği, bölüşmenin lezzeti ve ahlakın üstünlüğü yitirildi, bencilliğe paraya ve hatta güzelliğe sahip olanın haklı da olduğu sanılan bozuk bir inanç gelişti.
Bu da ruhsal çürümeyi getirdi. Nezaket yitti. Güzel bir söz, çıkar olmadan söylenmez oldu ya da söyleyince bir çıkar var sanıldı. Veren eli alan eli artık hepimiz ezbere biliyoruz. Siyaset kirlendi. Siyasiler birbirine köpürerek konuşur oldu. Çocuklarımızı, kadınlarımızı, hayvanlarımızı koruyamaz olduk.
Gençlerimizin çoğu, kendilerini kendi ana dillerinde ifade ederken bile zorlanıyorlar. Adam kayırma, torpil her yerde. Adalete güven kalmadı. Herkes gelecek kaygısını tüm ruhuyla hissediyor. Her yanda bas bas bağıran bir sevgisizlik hâkim. Tutkularımızı, hayallerimizi unuttuk. Ortak toplum duygusu, birlik inancı ve ortak akıl kaybedildiği içinde hep birlikte acı çekiyoruz.
