Bu bir sektörel isyandır dikkate alınması zorunludur… Hayatta en son yapacağım şeyi yapmak zorunda bırakıldığım için üzgünüm. Sesimi duyan yok mu?
2018’den bu yana, sektörün farklı yapılarının içinde kendimi geliştirmeye sesimi duyurmaya çalıştım ama nedendir bilinmez, bir türlü kendime ses olamadım. 3 senedir basın sektörünün içindeyim sesimi hala bir duyan çıkmadı, denmedi seninle çalışmak istiyoruz. Halbuki, bu sektör benim evim…
Neden bahsediyorum biliyor musunuz? Sektörün hangi dalında olursak olalım genç, dinamik, iş gücü sağlam denecek kadar yetenekli gazeteci adaylarından diğer sektörlerde olduğu gibi deneyim istenmesi ama o deneyimi, sektörel anlamda yaşamalarına izin vermeyenlerin biz gençlere o hakkı 1000 kuruluştan bir tanesi ancak sağlayabiliyor…
Bu sektörde ustalarının desteği ile yetişen genç nesiller olmak istiyoruz. Tüm çabamız bundan ibaret. İnanın, anlaşmaya varacağımız herhangi bir basın kuruluşu, bizi bir çağırsın, neler yapabileceğimizi görsün dikkate alsınlar emin olun batmayacaklar, sivri dil yerine dosluğun dili egemen olacaktır.
Tamam belki artık sektörel bakımdan dijital çağa ayak uydurmamız gerekiyor farkındayım, bunu ancak gençlerle başarabiliriz bu unutuluyor, sektörel ustalarımızdan eğitim görelim bizde bunu sizler için teknolojik olarak yansıtalım olmaz mı ? Hele ki hem TV hem de gazetede çalışabilme imkanı sağlayan mesleklerde de durum pek parlak değil, ama denemekten korktuğun gençler gene sizi kurtaracak haberiniz yok mu?
Vefa bir semt adı olarak kalmasın.
Samimi söylüyorum, Vefa bir semt adı olarak kalmasın, bizler onlara hem yaşarken hem de vefat ettiklerinde vefamızı eksik etmeyeceğiz. Gençler olarak eğer vefasız yaşarsak biteriz biliyoruz sanırım. Bilmeyen varsa da bir şey eksiktir orada…
Çocukluğumdan beri dediğim gibi belki bir gün… Ustalar bu dünyadan göçüp gitmeden…
