Kahramanmaraş 12 Şubat Stadyumu içine kurulan çadır kentte depremzedelerin yaraları sarılmaya devam ediyor.
Çocuklar için etkinlik alanının da bulunduğu çadır kentte yaşayan Yasemin Fışır, “Çok gidenler oldu şehri bırakıp. Arkada bırakıp gidemedim. Terk etmek en kolayıydı. Burada kalmak daha zor. İnşallah hep birlikte iyi olacağız” dedi.
Kahramanmaraş merkezli 2 depremin 10 ilde açtığı büyük yıkım onarılmaya çalışılıyor. Evlerinden, ailelerinden, eşyalarından olan binlerce vatandaş ise çadırlara sığınıyor. Yüzlerce ailenin konakladığı stadyum içerisinde çocuklar ise oyun oynamaya devam ediyor. Çocukların bir kısmı kendileri için hazırlanan Çocuk Etkinlik Alanı’nda vakit geçirirken, kimi de arkadaşlarıyla beraber futbol oynayıp, pamuk şeker sırasına giriyor. Depremzedelerin çadırdaki yaşamı hem gece hem de gündüz havadan görüntülendi, çadır kent sakinleri de yaşadıklarını anlattı.
TIRNAKLARINLA ENKAZI KAZIMAK İSTİYORSUN
Günlerdir Kahramanmaraş’ta esnaf olan 38 yaşındaki Yasemin Fışır, “Biz hep televizyonlardan izlerdik. Üzülürdük, ağlardık haberlerde gördüğümüzde. Başa geleceğini hiç bilemezdik ki, ilk geceyi anlatamam. Öyle bir korku, öyle bir sallanma yok. Ben ilk başta çarpıldık zannettim. Yalın ayaksın, üstün başın, yağmur yağıyor sicim gibi. Çok zordu. Kızım hala şu ana kadar düzgün yemek yemiyor, psikolojisi bozulmuş durumda.
Aileden, akrabadan çok kayıplarımız var. Buna şükrediyoruz, canımızın sağ olmasına şükrediyoruz. Çok yardımlar geliyor. Artık ölü ya da diri, çıksınlar yerleri belli olsun, ona bile seviniyor insan. O bekleyiş çok zor. Tırnaklarınla kazmak istiyorsun ama güç yetmiyor. Boynu bükük izledik, çıkmalarını izledik çünkü elden bir şey gelmiyordu” diye konuştu.
TERK ETMEK EN KOLAYI, BURADA KALMAK DAHA ZOR
Fışır, “Nasıl bir yol alacağız bilmiyorum. Çok gidenler oldu şehri bırakıp. Arkada bırakıp gidemedim. Terk etmek en kolayıydı. Burada kalmak daha zor. İnşallah hep birlikte iyi olacağız. Niyetimiz dükkan açmaktı rabbim nasip etmedi. Bunlar oldu. Çalışarak kazanacağız, tekrar ayağa kalkacağız. Yeter ki bedenimiz sağ olsun” dedi.
YENİ TANIŞTIK, KARDEŞ GİBİ OYNAMAYA BAŞLADIK
10 yaşındaki Eymen Erşan, “Duvarlarımızın patladığını gördük, korktum tabi. Yer sallanıyordu. Burada arkadaşım Mehmet’le bazen top oynuyoruz. Bazen piknik yapıyoruz. Oturuyoruz, sohbet ediyoruz. Benim hayatım öyle geçiyor. Mehmet’le burada tanıştık. Geldikten iki gün sonra tanıştık. Şimdi kardeş gibi oynamaya başladık. İyi anlaşıyoruz” ifadelerini kullandı.
12 yaşındaki Mehmet Can Kaman da “Ben depremde çok korkmam çünkü bunları araştırıyorum. Sadece büyük depremlerden korkarım, çatır çutur bağırış sesleri geliyor. Çadırda vakit iyi geçiyor. Bir buçuk haftadır buradayız. Buradan ayrılınca birbirimizi bırakmayacağız ama nasıl görüşeceğimizi bilmiyorum. Ya oyunlarda görüşürüz ya da telefonla” diye konuştu.
21 yaşındaki Nuran Ahmet ise, “Depremde çok korktuk. Ev çatlamış, yıkılmış. Hiçbir şey kalmadı. Burada hem yemek hem içmek her şeyi vermişler. Kıyafetler her şey var. Enkazdan kimse çıkmamış. Biz ilk sallanmada çıktık. Sonra diğer komşular yetişemediler. O yüzden öldüler” dedi.