Başka doğrular da varmış, ayağımı gökyüzünden yere indirince anladım. Düştüğümde kaldıranım olmayınca anladım.
Kendime bir dünya kurmuşum. O dünyada kendi doğrularımı belirlemişim ve farkında olmadan yapmışım bunu. Farkına varmam için o dünyadan çıkmam gerekiyormuş. O dünyadan çıkınca anladım. Sanmışım ki bu dünya benim doğrularımdan ibaret. Sanmışım ki ben doğru herkes yanlış. Sanmışım ki ben doğru gerisi yalan…
Pembe bir dünyaymış benimkisi… Gerçeklerden uzak, kötülüğün olmadığı bir dünyaymış, içinden çıkınca anladım. Hayat yalnızca senin doğrularından ibaret değilmiş. Başka doğrular da varmış, ayağımı gökyüzünden yere indirince anladım. Düştüğümde kaldıranım olmayınca anladım. Hayat, büyük laflar etmeye benzemezmiş, büyük laflar edip laflarımı yutunca anladım. Ezbere yaşanmıyormuş hayat, sorular bilmediğim yerden gelince anladım.
Birini anlamak göründüğü kadar kolay değilmiş, sevdiğim kişiyi anlayamayınca anladım. Hata yapmak kolaymış da hatandan dönmek zormuş. Yaptığım hatadan dönemeyince anladım. İnsan herkesi anlayabiliyormuş da bir tek kendisini anlayamıyormuş. Kendimi anlamayınca anladım. Başkasını yargılamak kolaymış da insan kendini yargılayamazmış. Kendimi yargılayamayınca anladım. Sevmek kolaymış da anlamak zormuş. Sevdiğimi anlayamayınca anladım. Hatasız kul olmazmış. Birini hatalarıyla kabul edince anladım.