İçindekiler:

Benim bir trenim var, inersem bu da benim ayıbım olsun. Tren yolculuğu zamanı! Sizin treniniz nerede?

Siz hiç trene bindiniz mi? Sadece normal binmeyi demiyorum ha! Trene binmek demek bütün yolculuk boyu etrafı izlemek, hayallere dalmak insanın sevdiğini düşlemesi demektir trene binmek. Ben bu trene uzun zaman önce bindim bir daha da inemedim…

Açık konuşmak gerekirse trene bindiğim de eşyalarımı koydum aklımdan hayal kurmak geçmiyordu ortamın etkisiyle bende hayal kurayım dedim, bir başladım kendimce işe başlarsam ilk şunu yapacağım, param çok olursa kesin bunu alacağım diye, diye hayaller kurdum fakat fark ettim ki ben bu hayalleri trene binmeden hiç kurmayacağım, yani o an öyle geldi sonra biraz düşündükten sonra aklıma şu geldi neden ineyim ben bu trenden? Mutluyum, gerçekte olmasada hayaller aleminde mutluyum ve sonra durakta inmemeye karar verdim.

Belki bir hataydı ama inmedim işte trenin o tıngır mıngır hali beni cezbetmişti! Burada bahsettiğim tren değil aslında derin düşüncelerim, insanın kendini hayatını düşlediği yeridir, bazen insan en dolu anında bile kendi yerine çekilir ve orada kararını verir benim kararımı verdiğim tren desem de şiir yazdığım masamdır ben o masamda ne trenlere bindim, ne duraklarda indim yazsam roman bile olur o derece yani, ben masama bir otururum yazarım şiirimi, hayalimi o benim en çok karar verdiğim yerdir dizinde böyle bir alanınız olsun, olmalı çünkü insan bazen düşünür durur hani tıkanır kalır işte o zaman o treni olmalı insanın, ben sürekli trene biner dururum üstelik yol parası bile vermem ama o beni istediğimde her yere götürür!

Sizin treniniz kalbiniz olsun, sevgiler dilerim. Bir zaman sonra tekrar karşınıza geldim tekrar merhaba diyerek klasik yazı sonu şiirimi sizlere armağan ediyorum.