Arabayla yolda gidiyordum. Birden arabam bozuldu. Hemen indim. Arabamı kontrol ettim ama sorunun neyde olduğunu anlayamadım.
Bir adam geldi yanıma. dedi ki:
-Beyefendi bir sorun mu var?
-Evet. Arabam bozuldu.
-Ben anlarım biraz arabadan gelip bakayım isterseniz?
-Zahmet olmazsa çok iyi olur.
Adam, geldi. Arabayı biraz inceledi. “Yakında bir yerde bir köy var. Biz orada yaşıyoruz. Köyde tamircilik yapan biri var. Gelin bu gecelik bizde misafir olun. Yarın da tamirciyi çağırırız. O halleder arabayı. Sonra da yolunuza devam edersiniz,” başta ne kadar kabul etmek istemesem de gecenin bu saatinde başka çarem olmadığı için kabul etmek zorunda kaldım.
Abdullah Bey’in arabasına binip köye gittik. Eşi de kendisi de beni evlerinde çok güzel ağırladılar. Gece güzel bir uyku çektim. Sabah da hep beraber kahvaltı ettik. Cıvıl cıvıl iki çocukları vardı. Bana sürekli soru soruyorlardı. “Sen şehirde mi yaşıyorsun?” “Annen, baban, eşin, çocuğun yok mu?” “Nerede yaşıyorsun?” “Nereye gidiyorsun?” “Ne iş yapıyorsun?” Üşenmeden, sıkılmadan hepsine cevap veriyordum. Babaları en sonunda çocukları uyardı. “Misafire bu kadar soru sorulmaz.” Çocuklar ondan sonra bir daha bir şey demediler.
Bir ara çocuklarla yalnız kaldım. Biri dayanamayıp sordu:
-Amca sen hiç çilek yedin mi?
-Evet yedim. Neden sordun?
-Bizim köyden biri şehre gitti. Orada çilek yemiş. Tadını anlata anlata bitiremedi. Ben hiç yemedim de tadını çok merak ediyorum.
Bu cevap çok canıma dokunmuştu. O an karar verdim. Bir şekilde bu çocuklara çilek yedirecektim. Bir süre sonra tamirciyi de alıp arabanın oraya gittik. Sağ olsun elindeki malzemelerle arabayı tamir etti. Herkese her şey için teşekkür edip yoluma devam ettim. Köyü de, hiç çilek yemeyen çocukları da unutamadım.
Aradan bir yıl geçtikten sonra birkaç kilo çilek alıp yine köye gittim. Sağ olsunlar hiçbiri beni unutmamış. Yine güzelce ağırladılar beni. Ben de orada hiç çilek yemeyen çocuklara çilek dağıttım. Çocukların mutluluğu görülmeye değerdi. Hepsi bir yıldız gibi parlıyorlardı. Bana öyle güzel bakıyorlardı ki o an hiç bitmesin istedim.