Çiçek açtıran o kişinin siması gelir aklına. Kalmadı kalemimde tükenmeyen tükenmez, veda etti ılık rüzgarların hoşnutluğu artık.
Koy elini yüreğime bak orada mısın hala
Bastırılmış duygulara mı, hapsolmuş umuduma
Kulak verir misin.
Koy elini vicdanıma sağır mıyım
Konuşsa da, sussa da aynıyım artık
Acabalarım, belkilerim hatta keşkelerim de yok benim.
Bazen dışarıdan bir ses gelir, yahut bir kahve kokusu.
Oturduğun bir kafede bir zamanlar içinde
Çiçek açtıran o kişinin siması gelir aklına
Kalmadı kalemimde tükenmeyen tükenmez
Veda etti sana ılık rüzgarların hoşnutluğu artık.
