Sustuğum yerden anlar mısın beni?… Çok şey söylemek isteyip aslında söyleyememek ne demekmiş anladım.
Çok engin tecrübelerim yoktu elbet. Herkesin derdi, sabrı, yaşanmışlığı kendineydi. Bir yazarın sözü kalmıştı hep aklımda “kalbim diyordu bu asrın dengi değil“. Eğer birşeyler karalamayı okumayı ve hatta duyarlı olmayı seçmişsen sende ne kadar hassassın yahu! oluyordu adı. Eee sen misin okuyan yazan hissettirmeye çalışan öylece yapışıyordu üstüne duygusallık yaftası…
Onlar gibi değiliz, sen gel dinle beni onlar başka biz başka diye söylemişti oturup konuşalım şunu demişti birileri öyleydi hikayesi …
Ben baksam sen anlasan
Ben sussam sen duysan
Sen hatırlatsan her şeyi
Unuttursan olanı biteni
Otursak mesela
Bulsam yerimi
Bulsan yerini
Konuşsak dinler misin beni
Anlamadan sevme
Seveceksen eğer
Önce anla
Anladığın yerde bul, orada sev beni
Derken bir gün telefonum çaldı yine üzgün yine yarım kalan birileri birine kalbinin yerini unutturmuş yine birileri. Şimdi neye inanmaya nereden başlayacağız önce sevecek miyiz yoksa güvenecek miyiz yoksa önce güvenip sonra mı seveceğiz…
En güzel duadır;
Sustuğunuz yerden anlayanlar çıksın yolunuza…
