Yıllardır kaybolan çocuk haberlerini hep duyarız ülkemizde eskiden beri bu tip haberler kaybolan çocuk vakalarına şahit olmuşuzdur.
Çocukların belli bir yaşa kadar aile gözetimi ve kontrolünde okula gidip gelmesi gerekmektedir. Eskiden bir mahalle kültürü vardı herkes herkesi bilir ve tanırdı. Şimdi kimse kimseyi tanımıyor. Çocuklar okul yolunda kurs geliş gidişlerinde ya da kapı önlerinden kayboluyor. Katil ya tanıdık komşu ya da akraba çıkıyor. Dilenci, organ mafyası çocuk satıcılarından bahsetmek bile istemiyorum.
Size yaşanmış bir kayıp hikayesi anlatmak istiyorum. “Her sabah olduğu gibi 5 Eylül 1982 sabahı da komşulara gazete dağıtmak için evden çıkan Johnny Gosch, bir daha geri dönmedi. Annesi Noreen, 1982 yılından bu yana oğluna kavuşabilmek için elinden gelen her şeyi yaptı. Peki Johnny’nin başına ne gelmişti? İşte bilinmezliklerle dolu 41 yıllık bir anne oğul hikâyesi…”
Yazın sonlarına doğru sıcak bir pazar sabahıydı. Saat 6’ya geliyor, güneş yavaş yavaş yükseliyordu. 12 yaşındaki Johnny Gosch, evinden en son o sabah çıktı.”
Gazete dağıtan 12 yaşındaki çocuktan hiçbir haber alınamadı, kaçırıldı mı öldü mü ? Anne asla vazgeçmedi bir umutla hep oğlunu aradı. Olay kamuoyunda uzun dönem yer aldı büyük bir kamuoyu baskısı oluştu. Küçük çocuk bulunamadı ve öldüğüne dair bir bilgi elde edilemedi. Çocuğu bulabilmek için süt kutularına fotoğrafı basıldı bu yöntem bile işe yaramadı.
Johnny’nin süt kutularına basılan fotoğrafı, gazete dağıtan binlerce çocuk için bir ibret hikâyesine dönüştü ve polislerin kayıp çocuk vakalarına dair soruşturma metotlarını değiştirmesine neden oldu.
Annesi şuan 80 yaşlarında, yüreği yaralı ömrünü acı dolu bir şekilde bitirmek üzere. Kayıp olaylarında mutlaka bir şüpheli vardır. Olayı planlamış ya da anlık olarak harekete geçmiş biridir. Amacı farklıdır aile ile husumeti olan biri çete üyesi, sıradan biri ya da bir pedofili.
Çocuklar kaybolmasın annelerin yüreği sızlamasın. Çocuklarınızı takip edin akıllı yetiştirin bilmedikleri kimselerle iletişime geçmesinler okul önlerinde güvenlik artırılmalıdır.
Yaşanmış acı dolu bir hayat hikâyesi 41 yıl süre gelen bir hikâye ibret alınması gereken bir olaydır. Ülkemizde bir çok kayıp vakaları yaşanıyor ihmal kaynaklı ya da planlayan kişiler çocukları kaçırıyor. İhmal ya da cahillikten kaynaklı bir yeni olayları duymak gerçekten çok üzücü eğitim şart demeliyiz.
