Zaman benden çok şey aldı götürdü, ya senden? Karakterin mi yoksa bedenine yansıyan izlerin mi değişen? Değişmeyen tek şey karakterim, asiliğim, ve ruhum.
Yavaş yavaş bedenim değişiyor. Kilo alıp veriyorum, saçlarım uzuyor ve dökülüyor, şakaklarımda oluşan beyazlar bana olgunluk katıyor. Yüzümdeki çizgiler anlam kazanmaya başladı.
Burnum ve kulaklarım ben yaş aldıkça büyüyor, boynumda ve ellerimde oluşan çizgilerde çabası. Yanaklarım artık soğukta pembeleşmiyor, burnum hep palyaço. Yüzümdeki gözeneklerim yakında mercimek tanesi kadar olacak. Göz kapaklarım düştü düşecek, yine de değişmeyen tek şey karakterim.
Fevriyim çıkışlarım rüzgar kadar sert, kimseyi dinlemiyor kulaklarım, kalbime söz geçiren yok, en büyük özelliğim dik kafalı olmam. Şikayetler çoğalmaya devam etse de, değişmeyen tek şey karakterim.
Para için kimsenin çantacısı olamam, yalakalık yapamam, varsın ele başı sensin desinler, varsın deli desinler, varsın bu kız asi desinler. Kendimden ödün vermem, düşmanım olsa Sezar’ın hakkı Sezar’a.
Başım dik, gövdemden kopsa elimde taşırım, gözlerim anlatır karakterimi, bir bakışıma bin anlam yüklerim.
Olgunlaşamam ruhum hala çocuk, sabırla dinlerim belki ama duygularım yok.
Geçmişe dönsem arkaya bakamıyorum, geleceğim sonsuz göremiyorum, kaderi ise değiştiremiyorum, o yüzden bırak kalsın bana ait olan karakterim.
