Bugün bayram. Adı üstünde bu kelime; coşku, mutluluk, sevinç anlamına geliyor. Çocuklar mutlu.
Çünkü yepyeni kıyafetler, hediyeler ve harçlıklar alınacağı için mutlular. Dedeler, nineler mutlu. Çünkü uzun bir aradan sonra çocuklarını, torunlarını görecekler. Bayram sofrası denen bir şey var. En güzel yemekler yapılır tüm aile bir araya gelir ve keyifli bir yemek yenir. Aile güzel şeydir. Mutluluklar paylaştıkça çoğalır, dertler paylaştıkça azalır.
Aile fertleri arasında koşulsuz sevgi vardır. Biz bu koşulsuz sevgiyi dünyanın hiç bi tarafında bulamayız. Sadece ailede buluruz. Bayramı bayram yapan işte bu büyüdür ailenin bir araya gelmesi. O yüzden şimdiki bayramları; tatile gitme fırsatı olarak görülmesini ben tasvip etmiyorum. Maneviyatımızı bu denli yükselten, tüm aileyi bir araya getiren bayramların soğuk, düz mantık bir şekilde tatile indirgenmesi kabul edilebilecek bir durum değil. Dünün çocukları biz artık büyük olduk. O yüzden küçüklerimizi sevindirelim.
Gerçi anne babalarımızın gözünde halen çocuğuz. Büyüklerimizi ziyaret edelim, onları da sevindirelim. Şurası kesin ki; çocukken bayramlar daha güzeldi. Aile büyüklerimiz hayattaydı, dünya bizim etrafımızda dönüyordu vs. Ama hayat; acısıyla, tatlısıyla Allah’ın bize bağışlamış olduğu muhteşem bir hediye. Kıymetini bilelim. Bayram vesilesiyle; büyüklerimin ellerinden, küçüklerimin gözlerinden öpüyorum. Ahirete intikal etmiş büyüklerimize dualarımı gönderiyorum. İyi bayramlar.
