Aslında o öyle değilmiş dediğiniz zamanlar oldu değil mi? Hayat bazen o kadar zorluyor, öyle yerlerden imtihan ediyor ki kendi hayatını hayretle izlerken buluyor insan.
Bazen öyle bir duruyorum ki her şeye duruyorum yazmaya, birilerini görmeye, tanımaya. O durduğum anlardan geçiyorum sanırım o bazeni yaşadığım zamanlardayım.
Başıma gelen bir şeyi yazarak gireceğim konuya geçenlerde yolculuğa çıkmak için bir arkadaşımla otogarda beklerken bir hanımefendiyle karşılaştık biz beklediğimiz sırada koca bir köpek dayandı yanımıza öyle de korkarım ki… Hanımefendinin peşinden geldiğini gördüğüm için kibarca rica ettim uzaklaştırabilir misiniz diye öyle bir tepkiyle karşılaştım ki köpek benim mi diyerek cevap verdi haliyle bende dayanamadım cevabını verdim derken birbirini 5 dakikada kıran iki insan oluverdik. Arkasından ne var şuradan çekse ben olsam yapardım bu kadar merhametsiz olamam diye söylendim arkadaşım da böyleleri daha mutlu oluyor işte diye sitem etti. Bu arada kadın oradan çekildi ve köpek peşinden gitti.
Derken biz beklemeye devam ediyoruz kafamı kaldırdım ne göreyim kadın bana doğru öyle bir geliyor ki elimi tuttu hemen ağlayarak dün gece aldatıldığını onun travmasını yaşadığını çok kötü olduğunu ve aslında böyle biri olmadığını söyleyip helallik istedi. Kırdım mı diyerek. Otobüsüm kalkmadan yetiştim şükür diyerek geldi. Tesadüf o ya bizim otobüsümüz da rötar yaptı ve beklememiz gerekiyordu ben tesadüf diyorum siz anlayın. Unuttum o an yaşananı hemen elini tutup iyi misin diye sordum şuan benim iyi olmam önemli değil sizin kalbinizi kırmış olmam daha önemli dedi.
Bir an düşündüm, o söylemin altında meğer ne yatıyormuş neler saklıymış. Oturup düşünmeye vaktimiz hiç olmuyor anlayışsızlık furyası aldı başını gidiyor çok acı… Aslında böyle ama şu da olabilir bunu söyledi ama bekleyeyim bunu yaptı ama belki demekten aciziz. Düşündüm yol boyunca, düşünseniz ya ne de güzel olurdu oysa onun bana yaptığını bende birilerine yaptım ve helallik istememiştim.
Kısaca aslında o öyle değilmiş …
