Montumu almayı unutmuştum çünkü bir sinirle evden çıkmıştım kaçmıştım artık koskoca dünyaya sığmaz olmuştu küçük bedenim küçük ruhum acı çeken çaresiz kalbim.

Halbuki bu dünya için nice yazar nice şair türlü türlü methiyeler yazmış yazmaya da devam edecek muhakkak çünkü herkes hayata kendi penceresinden bakıyor benimse artık pencerem kalmadı. İş yerinde müdürle olan sorunlar bir yandan evde bizimkilerle sıkıntılar bir yandan derken iyice bunaldım son zamanlarda. Her insanda dert vardır dertsiz insan yoktur bunu biliyorum ama nasıl anlatsam benim derdim anlaşılamamak ve gerçekten bıktım takatim kalmadı. İnsanlar konuşarak anlaşır iletişim kurar lakin karşımdakilerle konuşamıyorum kendimi anlatamıyorum düşüncelerimi, hislerimi, öfkemi ve kırgınlığımı onlara aktaramıyorum beni anlamıyorlar ve bu can sıkıcı durum yıllardır devam ediyor artarak.

Hava soğukmuş iyice üşümeye başladım ama umurumda değildi çünkü artık yaşama sevincim kalmadı insan insana bunu yapmamalı, insan insana dünyayı zehir etmemeli, insan insana şeytanlık yapmamalı insan insanı delirtmeye çalışmamalı, insan dediğin böyle şeyler yapmamalı, insan bu tarz durumlarla karşılaşınca hayattan soğuyor, yaşamak istemiyor, kaçmak, kurtulmak istiyor.

Bir insan keyiften memleketini terk edip uzaklara gitmez eşini, çocuğunu, ailesini arkadaşını ve dostunu bırakıp gitmez ama biri gitmişse elbette kalanların da suçu vardır yoksa bir insan neden durup dururken kaçıp gitsin bir daha dönmemek üzere uzaklara gitsin neden ?

Ben söyleyeyim çaresizlikten gitmiştir, kimsesizlikten gitmiştir, anlaşılamamaktan gitmiştir; kendisi olamadığı için kaçıp gitmiştir. Haksızlıklara uğradığı için gitmiştir, derdini anlatamadığı için gitmiştir; insan yerine konulmadığı için gitmiştir.

Emin olun kimse keyfinden gitmez kimse keyfinden kaçmaz ama işte insan şeytanlaştı mı kaçar gider insan haklı olarak.

Geçen sene evlendim ama evlendiğime bin pişman oldum evlendiğim kadın daha fazlasını istiyor gözü hep yükseklerde ama benim harcım çapım belli her Allah’ın günü başımın etini yiyor. Ah insanoğlu ne kadar nankörsün ne kadar da şeytanlaşa biliyorsun !

Zaten babamlarla doğuştan beri süregelen sıkıntılarım vardı ve bu sıkıntılar nasıl ben doğar doğmaz yapışmışsa üstüme ben ölmeden de bırakmayacaktı bedenimi, ruhumu, çaresiz kalan beni.

Artık daralıyorum içime çektiğim nefes cam kırıkları gibi kalbime batıyor bana acı veriyor beni her geçen gün daha çok üzüyor.

Evden baya uzaklaşmıştım kuzenim Erhan’da kalacağım bu akşam oraya doğru gidiyorum hem buralardan kaçacağım artık çarem kalmadı yarın sabah bu ülkeden gideceğim temelli ya kalıp kendimi öldüreceğim ya da birilerine zarar vereceğim ama benim sevgiye ,ilgiye, şefkate ihtiyacı olan kalbim kaçıp gidelim diyor, biz iyi olalım biz kötüyü seçmeyelim diyor, olur kalbim kaçalım gidelim buralardan herkesten ve her şeyden vazgeçelim gidelim.
Sondu bu gece bitti artık işkence

Acı tek kelime yapışmış tüm bedenime

Tam bitti diyorum yeni dertlerle uyanıyorum

Boğuluyorum ve her saniye acı çekiyorum

Sen eşimdin, aşımdın, aşkımdın

Derdim oldun dert oldun yük oldun

Yok oldum kayboldum ben

Yeni bir hayat için kaçıyorum ben

Bize çok üzülüyorum

seni sizi özleyeceğim

Ama kalırsam öleceğim

Sen de onlar da çok yaşayın

hem de doyasıya